Γράμμα σ`έναν άγνωστο καλό φίλο.

Πώς ν`αρχίσεις ένα γράμμα σε κάποιον που δεν ξέρεις; Πώς να μιλήσεις και ν`αδειάσεις την ψυχή σου σε κάποιον που δεν τον έχεις δει ποτέ;
Η κυρά μου λέει ότι τον λένε Άη Βασίλη κι είναι εκείνος που εκπληρώνει τις επιθυμίες των ανθρώπων αυτές τις γιορτινές μέρες.
Στον δικό μου κόσμο δεν τον ξέρουμε. Συνυπάρχοντας όμως με σάς τους ανθρώπους τον μάθαμε σαν όνομα κι όχι σαν παρουσία.
Κι επειδή η κυρά μου πρώτη χρονιά φέτος, με παρακάλεσε να επικοινωνήσω μαζί του, και να ζητήσω κάποια πράγματα που θα ήθελα να γίνουν, για μένα και για τον κόσμο γύρω μου, αποφάσισα να του γράψω αυτό το γράμμα.
Απ`ότι ξέρω συνήθως οι άνθρωποι του ζητάνε υλικά αγαθά.
Εγώ επειδή ο κόσμος μου είναι τελείως διαφορετικός, θα του ζητήσω άλλα πράγματα.
Σε σένα λοιπόν που δεν σε ξέρω αλλά μου είπαν ότι ακούς κάθε πλάσμα, απευθύνομαι και θα σε προσφωνώ καλέ μου φίλε.
Το πρώτο που θέλω να σε παρακαλέσω είναι για εκείνην π`αγαπώ περισσότερο στην ζωή μου.
Την κυρά μου. Δώς της δύναμη ν`αντέχει όλες τις δυσκολίες που τις παρουσιάζονται και το κουράγιο,
να έχει πάντα το κεφάλι ψηλά σε όλες τις ανατροπές που συμβαίνουν γύρω της.
Μα πιο πολύ δώστης την δύναμη ν`αντέξει τον δικό μου χαμό, που είναι πια θέμα χρόνου.
Με κράτησε στην ζωή με νύχια και με δόντια κι ακόμη το πολεμάει αλλά εγώ ξέρω...το νιώθω...το αισθάνομαι στο κορμί μου κάθε μέρα που καταρρέει.
Έζησα πολυ καλά μαζί της. Μοιραστήκαμε όλη την αγάπη που μπορεί να νιώσει ένα πλάσμα για κάποιο άλλο. Θα φύγω χορτάτος από αγάπη και καλωσύνη.
Επίσης φίλε μου καλέ σε παρακαλώ να μην αλλάξει η τρέλα που κουβαλάει στο κεφάλι της. Αυτή την έχει σώσει μέχρι τώρα και πιστεύω ότι είναι κι η ασπίδα της στα παράλογα της ζωής.
Θα παρακολουθώ φίλε μου από ψηλά και θα στεναχωρεθώ πολύ αν δεν μου την προσέχεις.
Ακόμα θα ήθελα να χαρίσεις καλύτερες μέρε,ς στους υπόλοιπους φίλους μου του ζωικού βασιλείου.
Να ζεστάνεις τις καρδιές των ανθρώπων για να πάψουν να μας κακομεταχειρίζονται.
Να μπορέσουμε επιτέλους να συνυπάρξουμε ειρηνικά σ`αυτή την πλάση, που φτιάχτηκε για όλα τα πλάσματα του Θεού. Αν ήξεραν οι άνθρωποι πόση αγάπη κρύβουμε γι αυτούς στην καρδιά μας, ίσως να άλλαζε κι η συμπεριφορά τους απέναντί μας.
Η μεγαλύτερη επιθυμία μου; Ένας επίγειος παράδεισος συνύπαρξης που ξέρω ότι δεν θα έρθει.
Να μην υπάρχει αδικία, μίσος, κακία παρά μόνο αγάπη.
Ίσως αν ακολουθούσαν οι άνθρωποι τα δύο ρητά της Χριστιανοσύνης,"Αγάπα τον πλησίον σου σαν εαυτόν," και "Τον Θεό με όλη την δύναμη της ύπαρξής σου" να μην λάβαινες πολλά γράμματα.
Να μην υπήρχες καν στην ζωή των ανθρώπων...γιατί όλα θα ήταν απλά κι αληθινά.
Θα ένιωθαν ευγνωμοσύνη γι αυτά που έχουν, και δεν θα ζητούσαν παραπάνω και κάθε χρόνο πιο πολλά χωρίς τέλος.
Θα μπορούσα να σου γράφω ώρες. Δεν θέλω να σε κουράσω όμως. Πιστεύω ότι όλα τα θέματα τα έχουν εξαντλήσει κάποιοι άλλοι πριν από μένα...Κλείνω το γράμμα μου με την ευχή να έρθει ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα κι ας μην είμαι εδώ να το δω.
Και μην ξεχάσεις καλέ μου φίλε, στο ολιγόωρο ταξίδι σου εδώ να φέρεις μαζί σου την Αγάπη .

Μια ιστορία σε εικόνες που μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες.

Πόσο ωραίο είναι να βλέπεις κάποιον που να νοιάζεται τόσο πολύ γι αυτή την μικρή ζωούλα,
ώστε να μην υπολογίζει το παγωμένο νερό, και να βουτάει για να την διασώσει.

Με αγάπη για όλους τους φίλους μου...

Να σας τα πούμε;

Παγκόσμια ημέρα του παιδιού, από το δικό μας βασίλειο!!!!

Παγκόσμια ημέρα του παιδιού σήμερα...Και δυστυχώς πολλές φορές εσείς οι άνθρωποι κακοποιήται τα παιδιά σας και τα γεμίζετε εφιάλτες για την υπόλοιπη ζωή τους...Άραγε μήπως εμείς τα ζώα είμαστε πιο σοφά από εσάς μια και στο δικό μας βασίλειο δεν υπάρχουν  αυτοί οι εφιάλτες;
Σας αφιερώνω λοιπόν  ένα slide που έφτιαξε η κυρά μου, με τίτλο "μητέρες σε όλα τα χρώματα".

Γιατί πρέπει να έχουμε όλοι ένα σκύλο.!!!!

Αυτή η κυρά μου δεν αντέχεται...Που έψαξε και το βρήκε αυτό το βίντεο και μας γελοιοποιεί δεν μπορώ να καταλάβω...Α!πα,πα, θα την απολύσω από συγγραφέα.!

O TITANIKOΣ...

Τελικά αυτή η ταινία που σάρωσε κάποτε τα oscar κάτι μου θυμίζει...
Όπως εκείνο το πανέμορφο πλοίο ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια το παρθενικό του ταξίδι με τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, και τελικά πήγε πάτο, κάπως έτσι θα πάει κι η δική μου σελίδα με την ανεπρόκοπη που έχω μπλέξει....

Με βυθίζει σιγά σιγά στην ανυπαρξία με την αναισθησία της...
Σαν την πάστα φλώρα στην ελληνική ταινία με την Καρέζη..."Αα ήρθες, αα δεν σε πρόσεξα". Έχει δίκηο η κόρη της που την λέει έτσι..."Πάστα φλώρα" την ανεβάζει "Πάστα φλώρα" την κατεβάζει...
Κάτι ξέρει η μικρή...
"Αα  πλούτο μου να γράψω και λίγο στο μπλόκ σου". Σιγά κυρά μου μην σπάσεις κανένα νύχι από το πολύ πληκτρολόγιο...

Α, ξέχασα να σας πώ ότι έχω πάρει και προαγωγή...Βέβαια τι νομίζατε...
Γιό της μ`ανεβάζει γιό της με κατεβάζει...Μου τραγουδάει κιόλας.
"Γιε μου, γιε μου κανακάρη ποια γυναίκα θα σε πάρει".
Ναι βέβαια μιλάμε για τελείως φεύγα...

Αλλά ωραία τρελή...Όλα τα διακωμωδεί, μα πιο πολύ την ίδια...
Όμως μια φορά την "τρελή" την είδα όντως τρελή...Την φοβήθηκε το μάτι μου,κι ας είμαι ντόπερμαν...Ήταν την ημέρα που της κουβαλήσανε το εκατό, για να με διώξει...Κάτι καλοί γείτονες που δεν με ήθελαν καθόλου, παρ`όλο που δεν τους είχα πειράξει ποτέ...Αντίθετα με είχαν πειράξει...Όποτε με πετυχαίναν μόνο μου έξω μου πετάγανε πέτρες...Δεν το είπα στην κυρά μου, γιατί θα στεναχωριόταν κι ήταν ικανή να αρχίσει κι εκείνη να τούς πετάει πέτρες που πειράξανε τον "γιό" της...Πάντως την ημέρα που της χτύπησε την πόρτα η αστυνομία άστραψε και βρόντηξε το "κοντό έγκλημα". Έτσι την λέει χαιδευτικά ο πρώην άντρας της.

Με πολύ θράσος ακούστε τι είπε στους αστυνομικούς...
"Ακούστε να δείτε δεν τα βάζω μαζί σας. Την δουλειά σας κάνετε, αν και δεν είναι ακριβώς αυτή, αλλά τέλος πάντων, το παραβλέπω...Το σκυλί θα φύγει από εδώ μ`έναν όρο...Όταν διώξει κι η κυρία που σας κάλεσε, τα παιδιά της που μ`ενοχλούν, τότε θα φύγει κι ο πλούτο, γιατί για μένα είναι τόσο πολύτιμος, όπως και για την γειτόνισα τα παιδιά της.Νομίζω ότι σας τα είπα όλα...Χαίρετε".

Έκλεισε την πόρτα στα μούτρα τους κι αυτοί απορημένοι κοιτάζανε ο ένας τον άλλον, κι πιθανώς αναρωτιόντουσταν με τι τρελή τους είχαν στείλη να διαπραγματευτούν...Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;

Έχω όμως μία απορία...Πόσο  κακό μπορεί να σας έχουμε κάνει ώστε πολλοί άνθρωποι να μας μισούν τόσο πολύ;