Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Όταν έρθει η στιγμή για να χύσεις τα δάκρυα, κάνε το.
Μόλις τα δάκρυα στεγνώσουν, πρέπει να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.
Μόνο που δεν ξέρω αν αυτά τα δάκρυα της ψυχής θα στεγνώσουν ποτέ.


Τον έλεγαν Πλούτο...Για μένα σήμαινε πλούτος αγάπης.
Ήρθε στην ζωή μου ξαφνικά, και την ομόρφυνε.
Έφυγε σήμερα πάλι ξαφνικά κι όλα γύρω μου σκοτείνιασαν.

Υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις την άδολη αγάπη?
Ναι...τον έλεγαν Πλούτο.

Καθισμένος σε μια γωνιά με κοίταζε με τα μελαγχολικά μάτια του
χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτα από μένα.
Μ`έκανε κάθε μέρα ν`ανακαλύπτω τα ελαττώματά μου.
Δεν χρειαζόταν να μιλήσει.

Με υπέτασσε με την ανοχή του, λες και αγνοούσε τον «άλλο μου εαυτό».
Με’ κείνα τα μάτια του μου πρόσφερε τη λατρεία ολόκληρης της γης,
της ζωής ολόκληρης , όποιου στοιχείου αγάπης κινιέται αόρατο πάνω στον πλανήτη,
περικλειόταν στα μάτια του, όταν με κοίταζε.


Μίλα, διάβολε, ζήτα ,διαμαρτυρήσου. Δεν σε αντέχω με τη συμπεριφορά σου,
με ταπεινώνεις , με υποτιμάς, με κάνεις να συνειδητοποιώ όλη την εγωιστική μου ύπαρξη.
Δίνεις τη γιγάντια αφοσίωση σου και γω παίρνω από σένα όπου και αν βρίσκομαι .
Τόσο γαλήνιος και τρυφερός στα ελάχιστα που πρόσφερα, που δεν κατάλαβα ούτε ότι αρρώστησε, έτσι απότομα…ακαριαία..

Παλέψαμε με νύχια και με δόντια να κερδίσουμε το στοίχημα με την ζωή.
Καλοί αγωνιστές κι οι δύο.
Το πολεμούσε γιατί ήξερε ότι τον είχα ανάγκη, όσο κι αν πόναγε
όσο κι αν υπέφερε...το έκανε για μένα.
Έξη χρόνια παλεύαμε...μέχρι σήμερα.
Τις νύχτες βόγκαγε από τους πόνους, κι όμως άντεχε.

Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Στον ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
να τον συντροφεύουν στο μακρινό του ταξίδι.

Μόνο να μην ξεχάσει ν`αγναντεύει από κει ψηλά
μια εγωίστρια... που τον λάτρεψε.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.