Καιρός να συστηθούμε..

Κι επειδή η αφεντικίνα μου είναι λίγο τρελή κι έκατσε και μου έφτιαξε ιστιολόγιο,(που ακούστηκε σκύλος πράγμα ν`ασχολείται με τέτοιες ανθρώπινες μ@λ@κίες, ας το καταπιώ σαν την ξηρά τροφή μου, κι ας προχωρήσω) πρέπει νομίζω να συστηθούμε.
Με λένε Πλούτο κι είμαι ένα αρσενικό ντόπερμαν, η όπως λέει η κυρά μου, DNA από ντόπερμαν.

Μην με ρωτήσετε πότε γεννήθηκα, γιατί δεν ξέρω να σας πω.

Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο πρώτος ενάμισης χρόνος της ζωής μου δεν ήταν καθόλου ρόδινος.

Το πρώτο μου αφεντικό ένας τρελός καλλιτέχνης, μουσικός στο επάγγελμα, αφού με έσυρε στους γιατρούς κουταβάκι πράγμα και μου έκοψε τα ωραία αυτάκια μου τα κρεμαστά, και την ουρίτσα μου για να μοιάζω με τα υπόλοιπα ντόπερμαν, μετά με σάπιζε στο ξύλο κάθε μέρα, για να γίνω άγριος.

Θυμάμαι πώς όταν τον έβλεπα να πλησιάζει προς το μέρος μου μ`έλουζε κρύος ιδρώτας.

Μια φορά από το πολύ ξύλο μου έσπασε και το πίσω ποδαράκι μου.

Στο τέλος με πέταξε σ`ένα άσυλο ζώων κι εξαφανίστηκε από την ζωή μου, κι έτσι ανάσανα.

Στο άσυλο με φρόντιζε ένας πολύ καλός κύριος, ο οποίος φρόντιζε να βρει ανθρώπους να με υιοθετήσουν.

Κανένας δεν ανταποκρινόταν όμως στις εκκλήσεις του.Μόλις πλησιάζαν στο κλουβί μου και με βλέπανε τόσο αδύναμο και ταλαιπωρημένο μου γυρίζανε την πλάτη.

Έμεινα ενάμιση χρόνο στο άσυλο παρέα με άλλους ομοίους μου, και πέρναγα σχετικά καλά.

Το μόνο που με χάλαγε ήταν ότι πολλοί φίλοι μου φεύγανε γιατί βρίσκανε αφεντικά, και μ`αφήνανε πίσω μόνο μου, να τους κοιτάω με παράπονο που απομακρύνονταν με τ`αφεντικά τους.

Και τότε ένα απόγευμα του Αυγούστου ήρθε εκείνη, που έμελε να σημαδέψει την ζωή μου, κι εγώ την δική της.
Κοντούλα με κόκκινα μαλλιά και μεγάλα μαύρα γυαλιά. Ήρθε με μια φίλη της να υιοθετήσει απ`ότι άκουσα η φίλη της κάποιον από εμάς.

Μου έκανε εντύπωση που δεν ενοχλήθηκε καθόλου από τούς φίλους μου που έτρεξαν προς το μέρος της να την προϋπαντήσουν.
Τους χάιδευε όλους, και έδειχνε ότι ανήκε σ` αυτό το περιβάλλον.
Αργότερα κατάλαβα αυτή της την εξοικείωση, όταν την άκουσα πολλές φορές να λέει για να δικαιολογήσει την αγάπη της στα σκυλιά της,ότι ήταν σκυλί στην προηγούμενη ζωή της. Τρελή σας λέω η κυρά μου.

Την προσοχή της τράβηξε η ωραία της παρέας.Ρωξάνη τ`όνομά της.Τσοπανόσκυλο, με πολύ καλό χαρακτήρα. Την έδειξε στην φίλη της, κι αποφάσισαν να την πάρουν.

Πριν φύγουν όμως ήρθε προς το κλουβί μου, και βγάζοντας τα γυαλιά με κοίταξε στα μάτια.Τα μάτια της ήταν πράσινα και με διαπέρασαν με το βλέμμα τους.
Τώρα δεν ξέρω τι της έκανε εντύπωση.Το αρχοντικό μου παράστημα, η σιωπή μου, που δεν γάβγιζα σαν τους άλλους, η τα χάλια μου από την καλοπέραση με το προηγούμενο αφεντικό μου;
Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά είδα τον άνθρωπο που με φρόντιζε, κάτι να της λέει, εκείνη να κουνάει το κεφάλι, και μετά από λίγο, ν`ανοίγει η πόρτα του κλουβιού μου, και να βρίσκομαι με λουρί περασμένο στον λαιμό μου. Ήρθε κοντά μου με χάιδεψε, και μετά από λίγο με έβαλε στο αυτοκίνητό της και ξεκινήσαμε μάλλον για το σπίτι της.
Το ταξίδι μου είχε αρχίσει.....

Άραγε για την ευτυχία..;
Θα σας πω στα επόμενα επεισόδια......!!!

Πολλά φιλιά και ατέλειωτα γαβ-γαβ.

Σας ευχαριστώ πολύ που με επισκεφτήκατε....!!!!!.

Κοινοποίηση στο Facebook