Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Γλυτώστε με-γλυτώστε με στα χέρια σας σηκώστε με....


Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί εσείς οι άνθρωποι προσπαθήτε να επιβάλλεται

τον δικό σας τρόπο ζωής σ`εμάς τα ζωάκια...Τι σας φταίμε τα καημένα να τραβάμε τα πάθη του Ιησού όταν σας καρφώνεται μια ιδέα στο μυαλό.....Κι η κυρά μου από φαεινές ιδέες άλλο τίποτα....Όπως σας είχα πει σε προηγούμενο επεισόδιο στην θάλασσα πήγαινε πάντα με την Νεφέλη....Και καμάρωνε η κυρά μου...γιατί όπως έλεγε στους φίλους της, βουτιές έκανε με την Νεφέλη..."Έχετε δει σκυλί να βουτάει την μουσούδα στην θάλασσα και να κάνει μακροβούτια; Η Νεφέλη μου το κάνει..." έλεγε και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι...Και για του λόγου το αληθές έβαζε και το βίντεο που είχε τραβήξει κι έδειχνε τα κατορθώματα της γλυκιάς της όπως την αποκαλούσε...Φεύγοντας λοιπόν η Νεφέλη από την ζωή, η κυρά μου αισθάνθηκε δυσαναπλήρωτο κενό γύρω από αυτό το κομμάτι...Και ποιόν σκέφτηκε λέτε να συμπληρώσει το κενό της....;

Σωστά μαντέψατε....Εμένα τον "γίγαντα"...Και μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού βρέθηκα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να πηγαίνω την πρώτη μου εκδρομή με την κυρά μου, στην θάλασσα...Ευτυχώς εκεί που σύχναζε ήταν όλοι φίλοι της κι έτσι με "καλοδέχτηκαν" μια και ήταν  όλοι ζωόφιλοι....Μετά από το πρώτο σόκ που πάθανε μόλις με είδαν να βαδίζω δίπλα της, κι αφού τους εξήγησε ότι ήμουν το DNA του ντόπερμαν όπερ μεταφρασμένο, σημαίνει  κοινώς μ@λ@κομπούκομα, όλα κύλισαν ρολόι.Τελικά αυτή η κυρά μου δεν χρωστάει καλό...Παντού με εκθέτει....Πές κυρά μου ότι είμαι άγριος, θα σου κοστίσει  τίποτα; Άρχισαν λοιπόν να με χαιδεύουν όλοι και να προσπαθούν να μου δείξουν πόσο αγαπάνε τα ζώα...Εγώ στην κοσμάρα μου...Επειδή την είχα πληρώσει ακριβά την καλοσύνη των ανθρώπων στο παρελθόν, δεν ξεκόλαγα από την κυρά μου δίπλα....Είχα ξαπλώσει στα πόδια της και κορδωνόμουν σαν γύφτικο σκερπάνι....Και κάποια στιγμή κάποιος έριξε την φαεινή ιδέα στην κυρά μου...."Το σκυλί δεν θα κολυμπήσει με τέτοια ζέστη που κάνει;"...."Μπα δεν του αρέσει το νερό" απάντησε εκείνη...."τι θα πει δεν του αρέσει...Θα τον βάλουμε εμείς να δροσιστεί λίγο"....Αυτό ήταν....Ξαφνικά βρέθηκα στον αέρα να με σηκώνουν δύο άντρες, ένας από μπροστά κι ένας από πίσω και να με μεταφέρουν πρός την θάλασσα....Προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά μάταια....Ήταν και χειροδύναμοι οι βλάκες...Και πριν το καταλάβω το φιδίσιο μου κορμί βρέθηκε στην θάλασσα, να κολυμπάει....Άρχισα απλωτές πρός την ακτή...Μωρέ τι μας λές...Είχαν πέσει κι αυτοί μαζί μου και με τράβαγαν από τα πίσω πόδια πρός τα μέσα...Βρε πείσμα που το είχανε...Τα βρήκα σκούρα...Πάει θα πνιγώ ο κακομοίρης...σκέφτηκα.Και ξαφνικά το μαρτύριο μου  τελείωσε όταν βλέποντας  η κυρά μου ότι δεν μου άρεσε το σπορ, σηκώθηκε και τους φώναξε να με αφήσουν ήσυχο...Κι έτσι γλίτωσα το μαρτύριο κι όποτε κατέβαινε στην θάλασσα  κανείς δεν μ`ενοχλούσε....Από τότε οι βόλτες  μαζί της ήταν η απόλαυσή μου


Κοινοποίηση στο Facebook

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αν είναι να κολυμπίσει ένα σκυλί, θα το κάνει μόνο του ή με παρότρυνση απ' το αφεντικό.
Όχι με το ζόρι όμως, κρίμα είναι.
Καλησπέρα :)